İnegölspor hayal kırıklıkları dolu bir sezonu daha geride bırakmak üzere.Malesef her sezon konuşulan ancak gene her sezon aynı hataların yapıldığı çeşitliliği itibariyle başarısızlıklarla hayal kırıklıklarıyla dolu bir sezon oldu.
Kabus gibi başlayan sezonda ilk bilet İsmail Ertekin’e kesildi. Akabinde göreve gelen Fatih Akyel’e sabır edilse de bu süreçte İnegölspor tarihindeki en kötü iç saha performansını ortaya koyup şampiyonluk şansını çok erken kaybetti.
Sezonun ikinci yarısına fikstür gereği kolay rakiplerle başlayan İnegölspor kısa soluklu bir çıkış yakalasa da sonrasında Önce Samsun’dan 3 ardından Keçiörengücün’den 2 son olarak Sarıyer’den 4 gol yedi , Peki şimdi sormak istiyorum GİTMEK İÇİN 10 YEMEK Mİ LAZIM.....??? Ligin bitimine 9 hafta kala grubun amaçsız takımlarından biri haline gelindiyse bu başarısızlık birilerine fatura edilmemelimi ? Bu durumda suçlu kimse yokmu ?
Emeklilikte yaşa takılanlar , futbol hayatının son baharında olanlar , prime oynayanlar , ayakta duramayanlar kısacası ne formayı ne armayı hak eden ruhsuzlar ordusu İnegölsporda boy göstermeye başladı.
Takımın yarısı maç oynayacak kondisyondan eksik ,dakika 60 takımın yarısında koşacak basacak güç kalmamış.Topun başına geliyosun ama gelirken kendin bile golü atacağına inanmıyorsun.
Yani neresinden bakarsanız rezalet , neresinden bakarsanız acziyet neresinden bakarsanız bize ve camiamıza hiç yakışmayan tablo.
Böyle kötü bir oyun ortaya koyacaksak ve fark yiyeceksek 300 – 400 milyarlık topçularla değil gençlerle yiyelimde bari kendimizi avutalım.
Fatih Akyel gençliğini verdiği belkide kendini memleketinin takımında bu kadar sabır ve tölarans görmezdi.Ancak Fatih Akyel’inde artık ciddi ciddi masaya yatırılması lazım.
Hülasa geçmiş olsun ,boşa giden yollar ,boşa giden paralar , boşa giden zaman ve Fatih Erkoç’un dediği gibi ellerim bomboş.
saygılar
